Η απώλεια είναι αδιαμφισβήτητα ένα κοινότατο -και σαφώς τραυματικό- μέρος της ανθρώπινης συνθήκης. Η συχνότερη απόκριση στην απώλεια είναι μια τάση αποσιώπησης ή υπεκφυγής. Το να προσεγγίσει κάποιος συναισθηματικά αλλά και καλλιτεχνικά “αυτό το οποίο χάθηκε” αποτελεί μια πράξη υπέρβασης.

 

Αυτή η συνειδητή πράξη υπέρβασης απασχόλησε το έργο των δύο καλλιτεχνών του τρίτου κύκλου φιλοξενίας του bEam arts. Στην έκθεση On Finding What Is Lost παρουσιάζονται τα έργα της Birgit Szepanski και του Ορέστη Ντελμά. Παρά τα πολύ διαφορετικά μέσα και πρακτικές τους, αμφότεροι προσεγγίζουν το ζήτημα της απώλειας με τρόπο τρυφερό και λεπταίσθητο.

 

Η Birgit Szepanski με καταγωγή από τη Χάγη και πολλά έτη διαμονής στο Βερολίνο, ασχολείται με την αστική μνήμη και ιστορία. Έχει διδακτορικό πάνω στις αστικές αφηγήσεις στην τέχνη από το Πανεπιστήμιο Καλών Τεχνών του Αμβούργου και το εικαστικό της έργο έχει ερευνητικό χαρακτήρα. Η ίδια κάνει χρήση αρχειακού υλικού, συλλέγει ντοκουμέντα, κάνει δικές της καταγραφές, δημιουργεί αντικείμενα που φέρουν πάνω τους τα αποτυπώματα των χώρων στους οποίους κάνει την καλλιτεχνική της έρευνα.

 

Η καλλιτεχνική έρευνα που πραγματώνει στη Θεσσαλονίκη αφορά τα κατακερματισμένα κομμάτια μαρμάρων από τα παλιά Εβραϊκά Νεκροταφεία της Θεσσαλονίκης. Βασισμένη πάνω στην έρευνα και την καταγραφή των θέσεων αυτών των σπαραγμάτων από τον Martin Barzilai, επισκέπτεται τους χώρους που αυτά βρίσκονται μέσα στην πόλη και συλλέγει τα αποτυπώματά τους. Αυτή η συλλογή γίνεται με την τεχνική του frottage πάνω σε μεγάλα κομμάτια υφάσματος, τα οποία στη συνέχεια κεντάει σημειακά, τονίζοντας μέρη του αποτυπώματος. Παράλληλα συλλέγει και ανασυνθέτει αρχειακό υλικό που αφορά τη ζωή της Εβραϊκής κοινότητας στη Θεσσαλονίκη πριν τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, δημιουργώντας έτσι μια εικαστική αφήγηση για ένα κομμάτι της αστικής ιστορίας και μνήμης το οποίο τείνει να είναι χαμένο από την κοινή συνείδηση.

 

Ο Ορέστης Ντελμάς είναι αρχιτέκτονας και πρόσφατος απόφοιτος του τμήματος Αρχιτεκτόνων Μηχανικών. Παράλληλα με το αρχιτεκτονικό του έργο έχει δημιουργήσει ένα σώμα αμιγώς εικαστικής δουλειάς το οποίο έχει εκτεθεί σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη. Τα καλλιτεχνικά του μέσα είναι κατά κύριο λόγο η νερομπογιά, το gouache και τα χρωματιστά μολύβια πάνω σε χαρτί. Με αυτά δημιουργεί εικόνες χώρων με έντονη ονειρική και εσωτερική ποιότητα.

 

Η σειρά έργων πάνω στην οποία εργάστηκε κατά την φιλοξενία του στο bEam arts έχει τον γενικό τίτλο Heartache.. Τα ονειρικά τοπία με τις παστέλ αποχρώσεις του ροζ, του βιολετί και του γαλάζιου γίνονται ένα πεδίο μέσα στο οποίο διαπραγματεύεται προσωπικές απώλειες. Απώλειες επικοινωνίας, διαπροσωπικών σχέσεων, οικείων καταστάσεων, τρόπου ζωής. Η σειρά των έργων που παρουσιάζει δημιουργεί μια αφήγηση εσωτερικών καταστάσεων για το πως βιώνονται οι πολλαπλές απώλειες, πως κάποιος μπορεί να τις προσπελάσει και εν τέλει  πως μπορεί κανείς να συνεχίσει να ζει έχοντας μια εσωτερική ακεραιότητα παρά τα όσα έχουν χαθεί. Καθιστά την τέχνη του  ένα μέσο θεραπευτικό και διερευνά  όχι μόνο τον πόνο της απώλειας αλλά και τις προοπτικές μετά από αυτή.